اینجا کنار نام تو من آب میشوم
آبی که هم به شرمو هم به حماقت است
اینجا میان یاد تو من غرق می شوم
یادی که جز به یاد من انکار میشود
اینجا برای یادگار تو من ساز میزنم
اینبار برای دلی چاک چاک می زنم
حالا بیا ونوازش دِه به رسم ادب
سازی که با دلِ من کوک می شود
